پتپزشک راهنمای جامع حیوانات اسب‌ها حیوانات بزرگ و قوی هستند. آنها همراهان سرسخت و سرگرم کننده هستند که بدون توجه منظم به این حیوانات همراهی با آنها امکان‌پذیر نخواهد بود. این حیوانات به مراقبت و نگهداری مداوم نیاز دارند. همچنین اسب‌ها حیوانات بسیار اجتماعی هستند و به توجه شما، فعالیت با شما، و انجام فعالیت‌هایی که آنها را سرحال نگه داشته و از خستگی و افسردگی آنها جلوگیری می‌کنند، نیاز دارد.
سرگرم و فعال نگه داشتن اسب‌ها نیازمند صرف وقت و هزینه کافی می‌باشد. شما موظفید سرپناه مناسب، محل تمرین و محل شستشو و نظافت حیوان و سایر نیازهای او را فراهم کنید.
مراقبت اولیه و پایه از اسب شامل فراهم نمودن خوراک و آب روزانه حیوان، ورزش روزانه و مراقبت‌های منظم دامپزشکی ازجمله واکسیناسیون می‌باشد؛ ولی مراقبت‌های اختصاصی سلامتی حیوان را تضمین می‌کند و باعث می‌شود شما با اسب خود رابطه خوب و سرگرم کننده‌ای به عنوان حیوان خانگی، سرگرمی و یا برای نمایش داشته باشید.
محل مورد نیاز برای نگهداری اسب
اسب‌ها به نوعی از سرپناه نیاز دارند که بتواند آنها را از عوامل طبیعی در امان نگه دارد. در تابستان نیاز به سایه و در زمستان نیاز به محافظت در برابر سرما و باد دارند. این پناه گاه‌ها بسته به شرایط آب و هوایی می‌تواند اصطبل، غرفه اسب، درختان و یا یک سایه‌بان ساده باشد. اگر در جایگاه‌ها و غرفه‌های کوچک (کوچک‌تر از ۱۲*۱۲ نباشد) نگهداری می‌شوند باید روزانه برای فعالیت به چراگاه برده شوند.
حصارها باید سالم باشند. از اینکه بخواهید از سیم خاردار استفاده کنید جدا خودداری کنید چراکه ممکن اسب در اثر برخورد زخمی شود. چراگاه و اصطبل باید عاری از گیاهان سمی باشد و به‌صورت دوره‌های ماهانه باید از عدم وجود این گیاهان مطمئن شد. درهای محوطه نگهداری باید امن باشد و بهتر است از قفل هم استفاده شود چرا که برخی از اسب‌ها یاد می‌گیرند که چطور درها را باز کنند.
اگر زمین نگهداری اسب شنی و با خاکی است باید از خورجین و یا در تشت‌های بزرگ غذا بخورند تا احتمال خوردن سنگ که باعث دل درد شنی (sand colic) می‌شود و انتقال آلودگی را کاهش داد.
تغذیه صحیح اسب
اسب‌ها باید همیشه آب آشامیدنی تمیز، سنگ نمک و لیسه های معدنی برایشان فراهم باشد. اسب حیوان گیاه خوار است و دوست دارند که تمام روز غذا بخورند، ولی بهتر است دفعات تغذیه حیوان کم شود. عمدتاً دو بار در روز تغذیه می‌شوند؛ صبح و عصر
جز اصلی غذای اسب علوفه خشک و یا یونجه می‌باشد. اگر اسب بر روی چراگاه تغذیه می‌کند تا زمانی که مرتع سبز باشد نیازی به یونجه نخواهند داشت. میزان و نوع علوفه خشک مصرفی بستگی به اندازه اسب و میزان فعالیت بدنی حیوان دارد. بهتر از فروشنده‌ها و دامپزشکان مجرب سؤال کنید که چه نوع یونجه‌ای برای اسب شما مناسب است.
مراقب باشید که بیش از حد علوفه خشک با پروتئین بالا در اختیار اسب قرار ندهید، چراکه اگر حیوان شما پروتئین زیادی دریافت کند و فعالیت بدنی کافی هم نداشته باشد منجر به مشکلات سم خواهد شد. بهتر است از مخلوط انواع مختلفی از علوفه‌ها را برای رسیدن به یک جیره متعادل و بالانس استفاده کنیم؛ مثل ترکیب یونجه تازه و یونجه آلفا آلفا.
در هنگام استفاده از دانه‌ها باید بسیار مراقب باشید، چراکه مصرف زیاد دانه‌ها و میزان پایین فعالیت بدنی حیوان بیماری‌های مربوط به سم ازجمله التهاب سم (laminitis) را دنبال خواهد داشت.
از جوی دوسر و خوراک‌های شیرین استفاده نکنید؛ به این دلیل که این مواد انرژی بالایی دارند و حرارت بدن حیوان را افزایش می‌دهند و باعث افزایش تحریک پذیری حیوان می‌شوند. مکمل‌های آماده مصرف موجود در بازار می‌تواند در تغذیه حیوان کمک کننده باشد ولی بااین‌وجود قبل از هر اقدامی با دامپزشک خود در مورد میزان فعالیت فعالیت و میزان مواد دانه موردنیاز حیوان مشورت کنید. اگر می‌خواهید اسبتان وزن گیری کند می‌توانید از روغن ذرت استفاده کنید. مکمل‌های دیگری نیز در بازار برای سلامت پوشش، مفاصل، و سم این حیوان وجود دارد. از تغذیه حیوان بلافاصله بعد از فعالیت بدنی جدا خودداری کنید؛ چرا که باعث بروز مشکلات و ناراحتی‌های گوارشی می‌شود.
نظافت و پیرایش اسب
اسب باید به‌طور منظم و مرتب نظافت شود تا پوشش بدنش در وضعیت خوبی باشد. با نظافت حیوان می‌توانید از وجود زخم، کنه‌ها و سلامت عمومی حیوان نیز آگاه شوید. سم حیوان نیز باید به‌طور مرتب بررسی شود تا از عدم وجود سنگریزه در شیارهای کف سم مطمئن شد.
اگر کف سم اسب سفید و در بعضی نقاط خمیری به نظر برسد، احتمالاً اسب شما دچار بیماری قارچی در ناحیه سم شده است. ایستادن در گل‌ولای معمولاً منجر به چنین وضعیتی می‌شود. بیماری قارچی سم معمولاً با جابجایی حیوان به‌جاهای خشک از بین می‌رود ولی گاهی نیاز به دوره‌ای از درمان ضد قارچی می‌باشد.
ویژگی‌های رفتاری اسب
اسب‌ها به‌صورت گله‌ای زندگی می‌کنند. اگر تعداد زیاد اسب کنار هم نگه‌داشته شوند، بین خودشان سلسله مراتب تعیین می‌کنند و رهبر گروهشان عمدتاً یک مادیون خواهد بود. طبیعی است که گاهی اسب‌ها یکدیگر را گاز بگیرند و یا لگد بزنند، ولی اگر اسبی بیش از اندازه به دیگر اسب‌ها حمله می‌کند، باید از بقیه اسب‌ها جدا نگه‌داشته شود. اسب‌ها در مرتع به صورت گروهی حرکت می‌کنند. آنها به‌نوبت دراز می‌کشند و یکی از اسب‌ها در کنار او ایستاده و مراقبت می‌کند.
اگر اسب‌ها در چراگاه تغذیه می‌کنند، باید همه آنها بدون هیچ مشکلی قادر به تغذیه باشند. اگر شما با علوفه خشک حیوان را تغذیه می‌کنید بهتر است آن را پخش کنید و یا تعداد زیادی آخور در جایگاه‌ها تعبیه کنید تا علوفه در اختیار تمامی اسب‌ها به‌طور مساوی قرار گیرد. همچنین شما می‌توانید در زمان تغذیه، حیوان را به اصطبل برگردانید که این کار برای اسب‌هایی که از دانه‌ها تغذیه می‌کنند و اسب‌های مسنی که می‌خواهید زیر نظر داشته باشید مناسب است.
اسب‌ها دوست ندارند از گله جدا باشند و بنابراین وقتی می‌خواهند مرتع را ترک می‌کنند و یا با شما به سوارکاری بروند بی‌میلی نشان می‌دهند. این بی میلی برای برگشت به جایگاه‌ها برای سوارکاران بسیار آزاردهنده است چراکه اسب به جلو و عقب می‌رود. اسب‌هایی که سوارکار بر روی آنها است بیشتر تمایل به برگشت به اصطبل دارند. بعد ازمدتی باید سوار شدن بر اسب را کم کرد تا اسب‌ها به ترک کردن دیگر اسب‌ها عادت کند و یاد بگیرد که سروصدا کردن هیچ تأثیری بر برگشت او به اصطبل نخواهد داشت.
